ដោយគង់ សិរីម៉ាលីនណា
ភ្នំពេញៈ ម្ចាស់អាជីវកម្មខ្នាតតូចមួយចំនួន ប្រហែលមិនធ្លាប់បានឮពីមុនមកនោះទេ បើទោះជាធ្លាប់បានប្រើប្រាស់វាខ្លះរួចទៅហើយ។ SWOT ជាទ្រឹស្ដីវិភាគទៅលើធាតុបួនសំខាន់ៗគឺ S (strength=ចំណុចខ្លាំង) W (weakness=ចំណុចខ្សោយ) O (opportunity=ឱកាស) និងមួយទៀតគឺ T (threat=កត្តាគំរាមកំហែង)។
ចំណុចទាំងបួននេះគឺជាចំណុចដ៏សំខាន់សម្រាប់អាជីវកម្មនីមួយ។ បើយើងមិនស្គាល់ខ្លួនឯងឱ្យច្បាស់ថាខ្លាំង ឬខ្សោយប៉ុណ្ណាផង តើយើងអាចចាប់យកឱកាស ឬគេចឱ្យចេញពីកត្តាគំរាមកំហែងដោយវិធីណាបាន។ ក្នុងអាជីវកម្មជាក់ស្ដែងមានបញ្ហារាប់រយដែលត្រូវដោះស្រាយដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាឱ្យអាជីវកម្មអាចបោះជំហ៊ានទៅមុខ។ ប៉ុន្តែរឿងមួយគឺថាបញ្ហានោះបណ្ដាលមកពីអ្វីឱ្យពិតប្រាកដ? មកពីយើងមិនទាន់កំណត់ចំណុចខ្លាំងរបស់ខ្លួនមិនទាន់បានឬមួយយ៉ាងណា?។
នេះជាឧទាហរណ៍មួយចំនួនអំពីចំណុចខ្លាំងចំណុចខ្សោយឱកាស និងកត្តាគំរាមកំហែងខ្លឹមសារលម្អិតនៃចំណុចនីមួយ៖ ចំណុចខ្លាំង និងចំណុចខ្សោយគឺស្ថិតនៅក្នុងចង្កោមនៃកត្តាផ្ទៃក្នុងរបស់ក្រុមហ៊ុន។ មានន័យថាក្រុមហ៊ុនមានចំណុចខ្លាំង ឬខ្សោយដែលចំណុចទាំងពីរនេះគឺកើតឡើងពីក្រុមហ៊ុនខ្លួនឯង។
ចំណុចខ្លាំង (strength)៖ គឺជាចំណុចលេចធ្លោរបស់ក្រុមហ៊ុន បើធៀបនឹងគូប្រកួតប្រជែង។ចំ ណុចលេចធ្លោនេះគឺមានន័យថា ជាចំណុចពិសេសដែលខ្លួនមាន និងខ្លាំងជាងគូប្រកួត។ ឧទាហរណ៍យើងមានផលិតផលមានគុណភាពខ្ពស់ជាងគូប្រកួតកេរ្តិ៍ឈ្មោះក្រុមហ៊ុនល្បីរន្ទឺ វេចខ្ចប់ទាក់ទាញជាងអតិថិជនមានការស្មោះស្ម័គ្រច្រើនមានបច្ចេកវិទ្យាទំនើបខុសពីគេមានធនធានមនុស្សពូកែៗច្រើនមានប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយខ្លាំង និងធនធានច្រើនជាដើម។ ម្ចាស់អាជីវកម្មត្រូវតែដឹងពីចំណុចនេះព្រោះថាដើម្បីដឹងថាខ្លួនឯងនៅត្រង់កន្លែងណាហើយគូប្រកួតនៅកន្លែងណា?។
ចំណុចខ្សោយ (weakness)៖ នេះជាកត្តាដែលរារាំង ឬរាំងស្ទះដល់ដំណើរការលូតលាស់របស់ក្រុមហ៊ុនហើយក៏ជាចំណុចចាញ់ប្រៀបគូប្រកួតដែរ។ ចំណុចខ្សោយដែលក្រុមហ៊ុនមានគឺត្រូវតែកម្ចាត់ចោល ឬកែប្រែឱ្យប្រសើរឱ្យបានបើមិនដូច្នោះទេអាជីវកម្មរបស់យើងនឹងកាន់តែចាញ់គូប្រកួតបាត់បង់ទីផ្សារកាន់តែច្រើន ឬឈានដល់ចំណុចក្ស័យធនក៏ថាបានប្រសិនបើចំណុចខ្សោយរបស់ក្រុមហ៊ុនមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរ។
បញ្ហាទាំងអស់នោះមានដូចជាខ្វះធនធានហិរញ្ញវត្ថុខ្វះធនធានមនុស្សពូកែៗខ្វះដៃគូផ្គត់ផ្គង់ខ្វះដៃគូចែកចាយម៉ាកយីហោមិនទាន់ល្បីបំណុលច្រើនលនិងល។ ក្នុងនាមជាម្ចាស់អាជីវកម្មយើងត្រូវដឹងឱ្យច្បាស់នូវចំណុចខ្សោយទាំងឡាយដែលបន្ទច់បង្អាក់ដល់ដំណើរលូតលាស់របស់ក្រុមហ៊ុន។ ឱកាសនិងកត្តាគំរាមកំហែងគឺស្ថិតនៅក្នុងចង្កោមនៃកត្តាខាងក្រៅរបស់ក្រុមហ៊ុន។ មានន័យថាក្រុមហ៊ុនមិនអាចគ្រប់គ្រងកត្តាទាំងពីរនេះបាននោះទេ។
ឱកាស៖ គឺជាកត្តាខាងក្រៅមួយដែលអាចផ្ដល់ការអនុគ្រោះ ឬជួយធ្វើឱ្យក្រុមហ៊ុនកាន់តែមានឧត្ដមភាពប្រកួតប្រជែង (competitiveadvantage)។ ឱកាសនេះជួនកាលមិនមែនផ្ដល់ផលចំណេញដល់តែក្រុមហ៊ុនយើងតែមួយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែគូប្រកួតក៏អាចទទួលបានដូចគ្នាដែរ។ ឧទាហរណ៍យើងរកស៊ីផ្នែកលក់ទំនិញតាមអនឡាញចំនួនអ្នកប្រើអ៊ីនធឺណិតកាន់តែកើនឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃនោះក៏ជាឱកាសដែរ ប៉ុន្តែគូប្រកួតរបស់យើងក៏ទទួលផលពីកំណើនអ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិតដូចគ្នាដែរ។ ឱកាសអាចពាក់ព័ន្ធនឹងបទបញ្ញត្តរបស់រដ្ឋាភិបាលដូចជារដ្ឋាភិបាលលើកលែងពន្ធលើឧបករណ៍បម្រើឱ្យវិស័យកសិកម្មជាដើម។ ឱកាសក៏អាចពាក់ព័ន្ធនឹងកត្តាបច្ចេកវិទ្យាផងដែរ។
ការគំរាមកំហែង៖ គឺជាកត្តាខាងក្រៅមួយទៀតដែលក្រុមហ៊ុនមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ កត្តាខាងក្រៅអាចពាក់ព័ន្ធនឹងបទបញ្ញត្តិរបស់រដ្ឋាភិបាលគ្រោះធម្មជាតិកត្តាថ្លៃដើមឡើងថ្លៃការប្រកួតប្រជែងកើនឡើងនិងកត្តាផ្សេងៗទៀត។ ដើម្បីទប់ស្កាត់កត្តាគំរាមកំហែងក្រុមហ៊ុនត្រូវតែមានធ្វើការវិភាគហានិភ័យ (risks) ឱ្យបានច្បាស់លាស់។ មួយទៀតនោះដើម្បីទប់ស្កាត់កត្តាមួយចំនួនបានក្រុមហ៊ុនត្រូវមានផែនការត្រៀមដែលគេហៅថា (contingencyplan)។ សាកគិតបន្តិចទៅមើលទៅលើអាជីវកម្មរបស់អ្នកថាតើមានចំណុចខ្លាំងខ្សោយឱកាសនិងកត្តាគំរាមកំហែងអ្វីខ្លះ៕
