ដោយៈ សាវុធ
ភ្នំពេញៈ យើងថារបស់មួយថ្លៃឬក៏ថោក គឺដោយសារតែយើងតែងតែធៀបតម្លៃរបស់វាទៅនឹងថ្លៃរបស់វា ប៉ុន្តែបើយើងយល់ថា របស់មួយមានតម្លៃ និងផ្តល់ប្រយោជន៍ច្រើនជាងថ្លៃលក់របស់វា យើងថារបស់នោះថោក។
ផ្ទុយមកវិញ បើយើងយល់ថារបស់មួយមិនសូវមានតម្លៃ ផ្តល់ប្រយោជន៍ឱ្យយើងតិចតួច ធៀបនឹងថ្លៃរបស់វា នោះយើងនឹងគិតថារបស់នោះថ្លៃ។
ឧទាហរណ៍ អាវមួយថ្លៃ៥០$ អាចថ្លៃឬក៏ថោក គឺអាស្រ័យលើគុណភាពរបស់អាវនោះ និងប្រយោជន៍របស់វាដែលផ្តល់ឱ្យអ្នកពាក់។
ភាគហ៊ុនក៏ដូចគ្នាដែរ ដើម្បីដឹងថាវាថ្លៃឬក៏ថោក យើងត្រូវវាយតម្លៃវាជាមុនសិន រួចធៀបនឹងថ្លៃលក់របស់វានៅលើទីផ្សារ។
វិធីសាស្ត្រវាយតម្លៃមានមួយចំនួនដែរ ប៉ុន្តែតួលេខដែលទទួលបាន ជាតម្លៃប៉ាន់ស្មានប៉ុណ្ណោះ។ នេះគឺដោយសារការវាយតម្លៃ ត្រូវពឹងផ្អែកមួយផ្នែកធំ លើការប៉ាន់ស្មានអំពីគុណភាពរបស់ក្រុមហ៊ុនទៅថ្ងៃអនាគត ដែលទាក់ទងនឹងកត្តាមិនទៀងទាត់ជាច្រើន។
ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណា វិធីសាស្ត្រទាំងនោះ អាចជួយកាត់បន្ថយកំហុសនៃការប៉ាន់ស្មាននិងការសម្រេចចិត្ត ដោយវិភាគលើប្រវត្តិអាជីវកម្ម និងព័ត៌មានពាក់ព័ន្ធដទៃទៀតដែលមានរហូតដល់ពេលបច្ចុប្បន្ន។ វិធីសាស្ត្រមួយដែលគេប្រើច្រើនដែរនោះគឺ ការវិភាគលើលំហូរសាច់ប្រាក់អប្បហារ (Discounted Cash Flow Analysis)។ CSX៕
