ដោយៈគង់ ម៉ាលីនណា
ភ្នំពេញៈ វិទ្យាសាស្ត្រសេដ្ឋកិច្ច ត្រូវបានសេដ្ឋវិទូផ្តល់ទស្សនទានផ្សេងៗគ្នា សេដ្ឋវិទូខ្លះយល់ថា សេដ្ឋកិច្ច គឺជាវិទ្យាសាស្ត្រសង្គម ដែលសិក្សា និងដោះស្រាយបញ្ហា ដែលកើតឡើងនៅក្នុងសង្គម ដូចជា អតិផរណា និងភាពអត់ការងារធ្វើជាដើម។
ការសិក្សានេះ ជាលក្ខណសង្គម និងវិភាគតាមបែបវិទ្យាសាស្ត្រ ខណៈសេដ្ឋវិទូខ្លះទៀតបានឲ្យនិយមន័យថា ជំនាញសេដ្ឋកិច្ច គឺសិក្សាអំពីតម្រូវការ និងការផ្គត់ផ្គង់ និងនិន្នាការសេដ្ឋកិច្ចជារួម។
ជំនាញនេះ សិក្សាអំពីការផលិតកម្ម និងការបែងចែកផលិតផល ហើយវិភាគលើធនធានទាំងឡាយ ដែលចាំបាច់សម្រាប់ផលិតឲ្យចេញជាផលិតផល ឬសេវាកម្ម។ រីឯ សេដ្ឋវិទូមួយចំនួនទៀតបានឲ្យនិយមន័យថា ជំនាញសេដ្ឋកិច្ច គឺសិក្សាទូលាយទៅលើម៉ាក្រូសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេស ឬតំបន់ទាំងមូល និងមីក្រូសេដ្ឋកិច្ចសិក្សាទៅលើក្រុមហ៊ុននៅលើទីផ្សារ ហើយវិភាគដោយប្រើប្រាស់គណិតវិទ្យា។
ជាទូទៅ សេដ្ឋវិទូមិនដែលពេញចិត្តនឹងនិយមន័យណាមួយ ដែលពួកគេបានផ្តល់ឲ្យនោះទេ ពីព្រោះពួកគេយល់ថា សេដ្ឋកិច្ចមានន័យច្រើនជាងនេះទៅទៀត។
អ្នកជំនាញសេដ្ឋកិច្ច ឡា ដាបានឲ្យនិយមន័យវិទ្យាសាស្ត្រសេដ្ឋកិច្ចថា ជាការសិក្សាឲ្យយល់ និងដឹងពីការប្រើប្រាស់ធនធានកម្រ (ធនធានដែលមានតិចជាងតម្រូវការ) ឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព។
តើត្រូវប្រើប្រាស់ធនធានទាំងនេះដោយរបៀបណា? ប្រើយ៉ាងដូចម្តេច ដើម្បីឲ្យទទួលបានផលច្រើនបំផុត? ចំពោះអ្នកប្រើប្រាស់ តើយកប្រាក់ទៅទិញទំនិញប្រភេទណា? ក្នុងបរិមាណប៉ុន្មាន ដើម្បីឲ្យអ្នកប្រើប្រាស់ទទួលបាននូវភាពពេញចិត្ត និងច្រើនបំផុត?។ ចំណែក អ្នកផលិតទំនិញ គឺត្រូវយកដើមទុនទៅប្រកបអាជីវកម្មអ្វី? ទៅផលិតទំនិញអ្វី? ផលិតដោយរបៀបណា? និងកំណត់ថ្លៃប៉ុន្មាន ដើម្បីឲ្យក្រុមហ៊ុនទទួលបានប្រាក់ចំណេញច្រើនបំផុត។
រីឯរដ្ឋាភិបាលនឹងមើលលើគម្រោង ឬវិស័យណា ដែលជាវិស័យអាទិភាពអាចធ្វើឲ្យមានកំណើនសេដ្ឋកិច្ច គឺរដ្ឋាភិបាលយកថវិកាទៅអភិវឌ្ឍន៍លើវិស័យនោះ។
ការសិក្សាសេដ្ឋកិច្ច គឺសិក្សាឲ្យយល់ និងដឹងពីការប្រើប្រាសធនធានកម្រឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព ព្រោះមនុស្សប្រឈមមុខនឹងការបោះបង់។ ដូច្នេះ ទាំងអ្នកប្រើប្រាស់ អ្នកផលិតទំនិញ ឬសេវាកម្ម និងរដ្ឋាភិបាល ត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តពី ការប្រើប្រាស់ធនធានកម្ររបស់ខ្លួនឲ្យបានច្បាស់ បើអ្នកយកលុយទៅធ្វើអ្វីមួយ នោះអ្នកមិនអាចយកលុយនោះទៅធ្វើអ្វីមួយទៀតបានឡើយ ពោលគឺលះបង់អ្វីមួយ ដើម្បីអ្វីមួយផ្សេងទៀត។
សាស្ត្រាចារ្យជំនាញសេដ្ឋកិច្ច ឡា ដាបានពន្យល់ដោយលើកជាឧទាហរណ៍ថា បើយើងមានប្រាក់១០ដុល្លារ ហើយមានផលិតផលពីរគឺ A និង B ដែលយើងចង់បាន ហើយថ្លៃរបស់វាដូចគ្នា បើយើងទិញផលិតផលA យើងត្រូវបោះបង់B តែបើយើងទិញB ត្រូវបោះបង់A អីចឹងដើម្បីកុំឲ្យការបោះបង់របស់យើងស្តាយក្រោយ យើងត្រូវវិភាគថា តើក្នុងចំណោមផលិតផលទាំងពីរ មួយណាល្អបំផុតសម្រាប់យើង៕
