ដោយៈម៉ាណេត
ភ្នំពេញៈ សេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារសេរី ជាកន្លែងមួយដែលទំនិញ និងសេវាត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរតាមឆន្ទៈ និងដោយកិច្ចព្រមព្រៀងគ្នាទៅវិញទៅមក ដូចជា ការទិញបន្លែសម្រាប់តម្លៃ ដែលបានកំណត់ពីអ្នកដាំនៅកសិដ្ឋានមួយ គឺជាឧទាហរណ៍មួយនៃការផ្លាស់ប្តូរសេដ្ឋកិច្ច។
ការបង់ប្រាក់ឈ្នួលមួយម៉ោងដល់អ្នករាល់គ្នា គឺជាឧទាហរណ៍មួយទៀតនៃការផ្លាស់ប្តូរ។
សេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារសុទ្ធ គ្មានឧបសគ្គចំពោះការដោះដូរសេដ្ឋកិច្ចនោះទេ អ្នកអាចលក់អ្វីទៅអ្នកដទៃសម្រាប់តម្លៃណាមួយ។
តាមពិតបែបបទសេដ្ឋកិច្ចនេះកម្រណាស់។ ពន្ធលើការលក់ពន្ធលើការនាំចូល និងនាំចេញ និងការហាមឃាត់តាមច្បាប់ ដូចជា ការដាក់កំហិតអាយុ លើការប្រើប្រាស់ស្រាជាដើម គឺជាឧបសគ្គទាំងអស់ចំពោះការផ្លាស់ប្តូរទីផ្សារដោយសេរី។
ជាទូទៅសេដ្ឋកិច្ចមូលធន ដែលប្រជាធិបតេយ្យភាគច្រើន ដូចជា សហរដ្ឋអាមេរិចប្រកាន់ខ្ជាប់ គឺមានសេរីភាពបំផុត ពីព្រោះភាពជាម្ចាស់ ស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗជាជាងរដ្ឋ។
សេដ្ឋកិច្ចសង្គមនិយម ដែលរដ្ឋាភិបាលអាចមានភាគរយខ្លះ ប៉ុន្តែមិនមែនគ្រប់ម ធ្យោបាយនៃការផលិត (ដូចជាខ្សែរថភ្លើងដឹកជញ្ជូនទំនិញដឹកអ្នកដំណើរជាដើម) ក៏អាចត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារដែរ ដរាបណាការប្រើប្រាស់ទីផ្សារមិនត្រូវបានគ្រប់គ្រងយ៉ាងតឹងរ៉ឹង។
រដ្ឋាភិបាលកុម្មុយនិស្ត ដែលគ្រប់គ្រងមធ្យោបាយ នៃការផលិតមិនត្រូវបានចាត់ទុកថាជាសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារទេ ពីព្រោះរដ្ឋាភិបាលកំណត់ការផ្គត់ផ្គង់និងតម្រូវការ៕
