ដោយៈ សាវុធ
ភ្នំពេញៈ អាយុកាន់តែច្រើន ភាពស្មុគស្មាញកាន់តែកើនឡើង ហើយពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ត្រូវងើបឡើងជាមួយកាតព្វកិច្ច ដែលត្រូវសម្រេច ពេលខ្លះក៏បាក់ទឹកចិត្ត មិនដឹងថាតស៊ូដើម្បីអ្វី? គំនិតអវិជ្ជមានរួមរឹត ស្ទើរតែបោះបង់ចោលអ្វីដែលកំពុងធ្វើ និងផ្លូវដែលកំពុងដើរ។
អាស្រយ័ហេតុនេះហើយ ទើបយើងសម្រេចយកអត្ថបទនេះ មកសរសេរក្នុងគោលបំណងជួយលើកទឹកចិត្តយុវជនខ្មែរ និងផ្ដល់ដំបូន្មានខ្លះ ក្នុងការរក្សាកម្លាំងចិត្តសម្រាប់បំពេញគោលដៅនាថ្ងៃមុខ៖
ទី១) រកមូលហេតុដែលអ្នកចាប់ផ្ដើម
ពេលខ្លះអ្នកគិតថាចង់បោះបង់ពាក់កណ្ដាលផ្លូវ ព្រោះវាពិបាកពេកហើយសម្រាប់អ្នក តែកុំភ្លេចណា!! ចូរព្យាយាមរកមូលហេតុល្អៗ ដែលជំរុញអ្នកឲចាប់ផ្ដើមតាំងពីដំបូងមកដល់ចំណុចនេះ។ ដើម្បីជាការក្រើនរំលឹក អ្នកគួរសម្លឹងមើលផលប្រយោជន៍ ដែលនឹងហុចឲ្យពេលដែលអ្នកជោគជ័យ ចំណុចនេះក៏អាចជាកម្លាំងចលករ ក្នុងការជំរុញអ្នកឲ្យដើរទៅមុខ ដើម្បីរង្វាន់និងផលតបស្នងសម្រាប់ការខំប្រឹង។
ទី២) រៀនកែលម្អ
ខ្សែជីវិតមនុស្សខុសគ្នា អ្នកខ្លះជោគជ័យនៅអាយុតិច អ្នកខ្លះចំណាយពេល១០ ២០ឆ្នាំទម្រាំជោគជ័យ។ ដូចនេះហើយ បើដើរផ្លូវនេះមិនអំណោយផល មិនបាននាំអ្នកទៅរកអ្វីតាមគម្រោង នោះអ្នកគួរថយក្រោយមួយជំហាន និងពិនិត្យមើលឡើងវិញថា អ្វីជាកំហុសដែលគួរកែលម្អដើម្បីភាពរីកចម្រើន។
ឧទាហរណ៍៖ ក្នុងការសិក្សា បើខែនេះអ្នកមិនទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់ ជាទីគាប់ចិត្តនោះទេ ចូរកុំបោះបង់ ហើយសម្លឹងមើលចំណុចខ្វះខាតនិងកែលម្អឡើងវិញ។
ទី៣) រៀនសម្រាកតែកុំបោះបង់
មនុស្សមិនមែនមនុស្សយន្តទេ អ្នកចេះហត់ ចេះខូចចិត្ត បាក់ទឹកចិត្ត បាត់បង់កម្លាំងចិត្តនៅពេលដែលដើរដល់ចំណុចណាមួយ។ កុំតឹងតែងចំពោះខ្លួនឯងពេកអី អ្វីៗនឹងល្អប្រសើរ។ ឈប់គិតហើយសម្រាកបណ្ដោះអាសន្នសិន សន្សំកម្លាំងនិងប្រមូលគំនិតវិជ្ជ មានដែលបាត់បង់ទៅមកទុកម្ដងទៀតមុននឹងបន្ដ។
ទី៤) ទទួលស្គាល់ពីល្បឿនខ្លួនឯង
ត្រូវដឹងថា ខ្លួនដើរដល់ចំណុចអ្នក នៅលើខ្សែជីវិតដែលបានរៀបចំណេះ។ បើយឺតគួរបន្ថែមល្បឿន បើលឿនពេកគូរបង្អង់បន្ដិច ដើម្បីពិនិត្យលើអ្វីដែលខ្វះចន្លោះ។ ការដែលដឹងថា ខ្លូនឯងកំពុងធ្វើអ្វី ដើរដល់ណា ជំហានបន្ទាប់ត្រូវបោះទៅណា គឺជាគន្លឹះមួយដែលជួយអ្នករក្សាកម្លាំងចិត្ត និងមិនមានអារម្មណ៌ថាវង្វេងផ្លូវ។
ទី៥) លើកទឹកចិត្តខ្លូនឯង
គ្មាននរណាម្នាក់ស្រលាញ់អ្នកជាងខ្លួនឯងនោះទេ កុំចាំអ្នកដទៃមកចាប់អារម្មណ៌និងលើកទឹកចិត្តអ្នក។ រៀនធ្វើដើម្បីខ្លួនឯង លើកទឹកចិត្តនិងឲ្យរង្វាន់ខ្លួនឯង ដូចជា ការទិញរបស់ណាមួយដែលខ្លូនស្រលាញ់ ញាំអាហារឆ្ងាញ់ៗ មើលកុន ឬចំណាយពេលសម្រាក៕ Spean៕
